เก้าสิบ เห็นแสงปลายทางลิบลิบ ธีสิสนี้เอาไปสิบสิบสิบ

     หลังจากนำเสนอความคืบหน้า 90% ไปแล้ว พบว่าผลลัพธ์ดีเกินคาด เราติดต่อโรงพิมพ์ วางเลย์เอาท์ข้อความเสร็จ เหลือเพียงวาดภาพ กับจัด AW เล็กน้อย ซึ่งเราก็ค้นพบว่า "AW นี่แหละ ที่สุดของความยากลำบากสำหรับเด็กปีสี่ที่ไม่ชอบวาดรูป" ก็เลยกลับมานั่งย้อนคิดว่าถ้าเราไม่วาดรูป เราสามารถทำอย่างอื่นได้ไหม

    AI ไหม หรือว่าทำใน อินดีไซน์ไปเลย แล้วก็ค้นพบว่าวาดมือดีกว่า

    ทีนี้ก็มีอีกหนึ่งอุปสรรค เพราะเพิ่งค้นพบตัวเองว่าวาดภาพในกระดาษได้ดีกว่าดิจิทัลอาร์ต เนื่องจากการคุมน้ำหนักแปรงใน procreate ค่อนข้างยากกว่าใช้ดินสอ จึงนำคำแนะนำของคณาจารย์มาประยุกต์ใช้ ด้วยการเขียนเส้นทับตามภาพ แต่ก็ลดทอนรายละเอียดต่าง ๆ ลงมาให้เป็นสไตล์งานของเรามากขึ้น (ทุกอย่างเป็นไปตามความสามารถของคนวาดรูปได้ไม่ดี)

    ระหว่างนี้ก็วาดรูปอย่างเดียว โดยคิดว่าจะไปตรวจสอบรูปเล่ม การแบ่งคำ การตัดคำต่าง ๆ เป็นอย่างสุดท้าย เพราะเป็นคนอ่านหนังสือไว และใช้อินดีไซน์เข้ามือในระดับหนึ่ง ผ่านการวาดภาพไปได้ก็คงไม่มีอะไรที่กินเวลาไปมากกว่านี้แล้ว

    กระบวนการทำงานส่วนที่เหลือหลังจากรับฟีดแบ็กจากอาจารย์ทุกท่านมาปรับแก้ก็คือ

• วาดภาพประดับ
• วาดหน้าปก วางฟอนต์
• ตรวจสอบการตัดคำ รูปเล่ม
• ส่งโรงพิมพ์
• เก็บฟีดแบ็กจากช่องทางออนไลน์ต่อไป

    ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังไม่เสร็จทุกอย่าง แต่ก็มีภาพในหัวแล้วว่าหนังสือจะออกมาเป็นอย่างไร จะพิมพ์กี่เล่มและให้ใครบ้าง อยากเขียนขอบคุณทุกคนที่ทำให้มาถึงจุดนี้ได้มาก ๆ เพราะความฝันหนึ่งอย่างตั้งแต่เด็กของไอ้บุศ คือการเป็นนักเขียน ตั้งแต่ประถมปลาย จนขึ้นปีสี่ ไม่ว่าใครจะถามอีกกี่ครั้ง เด็กคนนี้ก็ยังตอบอย่างเดิมว่าอยากเป็นนักเขียน เถียงกับที่บ้านหัวชนฝาว่าไม่เป็นครู ไม่เรียนหมอ จะเป็นนักเขียน ใครว่าอย่างไรก็ช่าง และวันนี้กำลังจะทำสำเร็จแล้ว

    

    ในตอนที่กำลังเหนื่อย และท้อมาก ๆ ก็ได้ทักไปหาแม่ พูดหนึ่งประโยคกับแม่ไปว่า 

    

    "แม่รู้ไหม ความฝันของหนูคืออยากเป็นนักเขียน อยากมีหนังสือเป็นของตัวเองมาตลอด"

    และแม่ตอบกลับมาว่า

    "เก่งมาก ต่อจากนี้ก็จะมีอีกหลายเล่ม" 

    แค่นั้นก็ทำให้ฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง ลองวาดภาพประดับ ลองหาลายเส้นวาดปกอีกครั้งด้วยแรงใจเต็มร้อย โค้งสุดท้ายของงานธีสิสเหนื่อยกว่าที่คิดมาก ๆ ทั้งต้องดูแลส่วนนิทรรศการ ประสานงานกับทุกคน แถมยังต้องจัดการเรื่องรูป (ที่จริงไปทำฝ่ายโสตก็เพราะแค่อยากทำซาวด์ในงาน แต่กลายเป็นผู้ใช้โฟโต้ช็อประดับสูง) งานล้นมือแบบที่ไม่มีเวลาให้ตัวเอง

    นอกจากจัดการธีสิสของตัวเอง ดูแลนิทรรศการ ก็ลองหว่านเรซูเม่กับสำนักพิมพ์ต่าง ๆ ดูเผื่อได้งานทำทันทีที่จบ เพราะไม่อยากอยู่เฉย ๆ 

    ตอนนี้จะขอแปะภาพประดับเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามที่อาจารย์แนะนำไว้ข้างล่าง จากทีแรกอยากวาดสักสี่รูป บทละหนึ่งรูป ก็คิดว่าแค่หนึ่ง หรือสองรูปก็คงพอแล้ว...